Postępowanie w przypadku kontaktu z windykatorem

Prawo przewiduje, że każdy dług powinien być spłacony. Zasada ta jest podstawą idei pożyczek. Dlatego też informacje nie mają na celu pozbycia się długu, gdyż najczęściej jest to niemożliwe, a jedynie poinformowanie osób zadłużonych o ich prawach i uprawnieniach windykatorów.

Windykator to osoba, której wierzyciel zlecił nakłonienie dłużnika do spłaty długu. Jej jedynymi środkami mogą być prośby i przekonywanie (ale nie natarczywe) dłużnika do spłaty określonego świadczenia w określonym terminie. Windykator nie jest funkcjonariuszem publicznym, toteż nie ma prawa do wykonywania czynności zastrzeżonych dla komornika, sądu lub policji. Z reguły czynności windykatora możemy spodziewać się jako pierwszych przed wystąpieniem wierzyciela do sądu, a następnie komornika. Windykator nie może bez zgody domownika wejść do mieszkania i domu, fotografować/robić spis jego własności, lub tym bardziej, cokolwiek wynosić i zabezpieczać na poczet długu.

Windykator nie może straszyć dłużnika, że ujawni jego dane na liście dłużników (wyjątkiem są powołane do tego instytucje tzw. biura informacji gospodarczej typu: BIK, KRD itp.). Bezprawnym i bezpodstawnym należy również uznać działanie windykatora, który informuje, że niespłacenie długu jest przestępstwem i groźbę przekazania tego do organów ścigania. Jedyną podstawą „odpowiedzialności” dłużnika jest prawo cywilne – Kodeks Cywilny, a jedyną dodatkową sankcją może być poniesienie dodatkowych kosztów związanych z kosztami postępowania sadowego i egzekucyjnego (komorniczego).

 
Kolejną czynnością, której windykator zrobić nie może, jest żądanie od dłużnika spisu jego majątku. Jedynym organem, który może to zrobić jest sąd lub komornik.

Windykator ma obowiązek udzielić, na żądanie dłużnika wszelkich informacji na temat długu tj. jego pochodzenia i wysokości. Windykator ma obowiązek się przedstawić i pokazać upoważnienie do działania w imieniu wierzyciela.

Podsumowując uprawnienia windykatora nie przekraczają negocjacji z dłużnikiem i zawarcia ewentualnej ugody określającej sposób spłaty długu. Dłużnik nie ma obowiązku rozmawiać z windykatorem. Pomimo to, czasami warto to zrobić gdy nie kwestionujemy istnienia i wysokości długu, gdyż polubowne załatwienie sprawy może pomów zaoszczędzić koszty postępowania sadowego i egzekucyjnego.

Pamiętajmy. W przypadku naruszeń powyższych zasad, windykator może odpowiadać na podstawie kodeksu karnego (np. bezprawne groźby, naruszenie miru domowego), kodeksu wykroczeń (np. złośliwe niepokojenie), kodeksu cywilnego (odpowiedzialność odszkodowawcza).

Warto mieć na uwadze również, że niekiedy może dojść do przedawnienia długu. Jeśli chodzi o pożyczki lub kredyty to zasadniczo jest to okres 3 – letni, którego początek biegnie od daty wymagalności każdej z rat kredytu i przedawnia się z upływem wskazanego okresu. Koniec terminu przedawnienia po nowelizacji przepisów kodeksu cywilnego w 2018 r. przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż 2 lata. Po nowelizacji zmianie uległ także termin przedawnienia roszczeń m.in. stwierdzonych prawomocnym wyrokiem sądu – wynosi on obecnie 6 lat. Niestety rzadko możemy liczyć na przedawnienie długów, gdyż okres ten można przerwać np. poprzez wszczęcie egzekucji komorniczej i wówczas okres ten biegnie od początku.